que para o baile tiñas xeito
quedoume dentro do peito
moi ben cravada unha espiña.
Na túa casa, neniña,
quixen entrar ese día.
E non quixeches, María,
que eu da porta pasase
nin deixaches que tocase
a cousiña que eu quería.
Mis datos
Buscar en este blog
Archivo del blog
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario