Buscar en este blog

Archivo del blog

viernes, 27 de julio de 2012

MENIÑA


 Foi detrás da noite negra
cos olliños bagoados,
foi lembrando as amizades
que no camiño quedaron.

Aínda non ves, miña nena,
non ves que alí te deixaron?
No Camiño de Santiago
nunca máis irán vagando.

Foron marchando aos poucos
sen adeus dicir sequera,
sen dicir cousa ningunha...
Ai meniña, miña nena!

No camiño que ti levas
hai fontiñas de auga fresca
para a sede peregrina,
para as ánimas sedentas.

Non esquezas, queridiña,
non esquezas os carreiros,
as corgas, corredoiras,
os amigos verdadeiros.

Pois de ti foron compaña
canda os luceiros do ceo,
canda os grilos cantadores,
meniña, doce amor meu.

Vai detrás da noite negra,
vai cos olliños cegando,
co sorriso nos teus beizos,
co corazón camiñando.

Canta meniña, canta,
que cantando vaise a pena,
Canta meniña, canta!
Ai meniña, miña nena!

martes, 17 de julio de 2012

NO ME MIRES, AMOR, NO ME MIRES


Tempestades de pasión
que atormentan los sentidos
ahogando los gemidos
de mi ajado corazón,
se desatan en ciclón
al descubrir tu mirada
en mis pupilas clavada.
No me mires, amor mío,
que es tu amor un desafío
que me tiene dominada.