CEA, MARIÑEIRO, CEA

Fotografía de Teresa Aranda ©   Morren nas penas as salgadas ondas, morren nas fondas buracas alén e mórreme o espírito ollándome lonxe, ollándome lonxe do meu doce ben. Non te vaias amor, amor non te vaias, non te vaias coas ondas salgadas do mar, volve comigo amor mariñeiro, que eu morro de pena se te vexo marchar. Cea, mariñeiro, cea... A praia dourada que deixas atrás agarda que volvas do duro vogar. Cea, mariñeiro, cea... Eu tamén quero, mariñeiriño, verte que volves ao teu fogar. E se non volves, ai, queridiño, non poderei deixar de chorar. E se non volves, mariñeiriño, se ti non volves ireite buscar. Subirei na escuma, nadarei no sal, vogarei sen remos nas augas escuras, vogarei chorando as bágoas máis duras, morrerei nas penas que agardan as ondas salgadas do mar.