Soños afundidos

Xa caeron,
xa caeron naquelas penas
os anacos dos meus soños.
Xa caeron esgazados,
magoados, trepanados,
maldicidos, delatados...
Xa caeron derrotados
nesas penas estrelados.

Vós deixastes que morresen
coma a herba nas gadañas,
vós pechastes as alxubes,
vós queimastes neses fornos
e afundistes nesas lamas
as lembranzas máis fermosas.
Vós quixestes que quedasen
na memoria para sempre
os recordos máis coitados.

Mais non choro.
Eu non choro, que non quero
por non darvos máis ledicia.
Eu non choro, que non quero.
Inda que os soños me roubastes
non vos riredes de min,
anque non me queden xa soños
eu de vós heime de rir.