skip to main |
skip to sidebar
Está la Luna mintiendo
con la inicial que dibuja
pues a creer nos empuja,
cayendo en error tremendo,
que va en el cielo creciendo
cuando nos escribe ce
y cuando pinta la de
nos hace ver que decrece,
siendo entonces cuando crece;
después mengua… y no se ve.
Saíu a Lúa chorando
pois non te viu,
e vaise chorando a Lúa
que non durmiu.
Agochada nesa nube
xa non se quere alongar.
Que non a vexan chorando!
Que non a vexan chorar!
Cando te vexa, querida,
cando te vexa chegar,
vaille saír o sorriso,
vaiche deixar de chorar.
Achégate pronto, neniña,
achégate a este lugar
que quero ver esta noite
cheíña de branco luar.
Durme, durme neniño,
que che hei de traer mazás.
Durme neno, neniño,
durme que xa verás,
verás que pasando o sono
con elas vas a xogar.
Durme, durme neniño,
que che hei de traer mazás.
Muy cansado me sentí
cuando el camino acabé
y a descansar me paré
en un banquito que vi,
mas descansando perdí
la noción del tiempo en él.
Fue en ese banco, Raquel,
donde vi que te perdía.
Yo descansaba ese día,
tú cansabas a Fidel.